Bali
12 januari 2012 - Kuta, Indonesië
Blog
En dan zitten we te wachten op het vliegveld van Bali, onze vlucht is vertraagd en er is weinig te doen, gelukkig is er een supermarkt met internet (vrij normaal verschijnsel hier...). Nadat we gisteren afscheid hebben genomen van Erna en vandaag van een Canadees reisgenootje, verlaten we Indonesië om naar Sabah in Maleisië te vliegen.
Indonesië is niet mijn favoriet en dat komt voornamelijk door de mensen. De bevolking heeft twee gezichten: de vriendelijke aardige rustige nieuwsgierige mensen en de irritante schreeuwlelijkerds. In openbare bussen proberen ze je 4 keer zoveel te laten betalen en als je weigert worden ze boos. Als je op Bali over straat loopt, wordt je achtervolgd met de kreten "taxi! Transport! Massaaaaaaaage! Tourist information! Motorbike!", zelfs als je overduidelijk naar het strand loopt dat 5 meter verderop ligt. Lopen is hier een wereldwonder, weinig mensen gebruiken de slechte trottoirs en conducteurs slepen je het liefst meteen in hun busje.
Bali wordt gezien als het paradijs door veel thuisblijvers, maar dat viel mij vies tegen. Het strand ligt vol plastic, hout, kokosnoten en andere rommel en als je in de fantastische golven zwemt moet je de hele tijd de zakjes van je benen vegen. Daarnaast zijn de meeste dorpjes helemaal niet zo fraai, maar vooral druk en vol brommers en auto's. Genieten van de rust is er niet bij.
Ach, misschien zijn wij gewoon verwend geraakt door de prachtige stranden van Thailand, de rust van Danau Toba in Sumatra en de supervriendelijke en behulpzame mensen van Nepal.
En dan zitten we te wachten op het vliegveld van Bali, onze vlucht is vertraagd en er is weinig te doen, gelukkig is er een supermarkt met internet (vrij normaal verschijnsel hier...). Nadat we gisteren afscheid hebben genomen van Erna en vandaag van een Canadees reisgenootje, verlaten we Indonesië om naar Sabah in Maleisië te vliegen.
Indonesië is niet mijn favoriet en dat komt voornamelijk door de mensen. De bevolking heeft twee gezichten: de vriendelijke aardige rustige nieuwsgierige mensen en de irritante schreeuwlelijkerds. In openbare bussen proberen ze je 4 keer zoveel te laten betalen en als je weigert worden ze boos. Als je op Bali over straat loopt, wordt je achtervolgd met de kreten "taxi! Transport! Massaaaaaaaage! Tourist information! Motorbike!", zelfs als je overduidelijk naar het strand loopt dat 5 meter verderop ligt. Lopen is hier een wereldwonder, weinig mensen gebruiken de slechte trottoirs en conducteurs slepen je het liefst meteen in hun busje.
Bali wordt gezien als het paradijs door veel thuisblijvers, maar dat viel mij vies tegen. Het strand ligt vol plastic, hout, kokosnoten en andere rommel en als je in de fantastische golven zwemt moet je de hele tijd de zakjes van je benen vegen. Daarnaast zijn de meeste dorpjes helemaal niet zo fraai, maar vooral druk en vol brommers en auto's. Genieten van de rust is er niet bij.
Ach, misschien zijn wij gewoon verwend geraakt door de prachtige stranden van Thailand, de rust van Danau Toba in Sumatra en de supervriendelijke en behulpzame mensen van Nepal.
