Burning bus
17 februari 2012 - Hanoi, Vietnam
En dan na een tijd radiostilte weer een sappige, spannende blog. Zoals jullie misschien al op de blog van Alies hebben gelezen zijn we afgelopen nacht aan een wisse dood ontsnapt.
Na een prachtige tijd met Niels op de Filippijnen ben ik Alies achterna gevlogen. Helaas weer eens ziek (keer weet ik veel deze vakantie) dus heb ik niet veel kunnen genieten van Saigon en Hoi An. Wel is het heerlijk om weer samen met Alies op stap te zijn, en zeker vannacht. Omdat we besloten hadden naar Hanoi te reizen, hadden we een prachtige nachtbus genomen. Een van de mooiste en nieuwste bussen tot nu toe, wij de volledige achterbank geclaimd want de bedjes van de Vietnamezen zijn Pinkeltje-formaat. Genietend van de prachtige kattengejammer-muziek met prachtige clips en keihard bellende Vietnamezen kwamen we soezend en slapend de nacht wel door.
Tot ineens Alies me wakker maakt: de bus staat blauw. Snel tas mee grissen en als de wiedeweerga de bus uit, ondertussen wat kaboutertjes omduwen die in de deuropening blijven meuten met hun schoenen. Alies en ik rennen op blote voeten een flink end van de bus af, en dat is maar goed ook, want als ik me omdraai staat mijn slaapplaats in de fik. Tien minuten later is de hele bus uitgebrand. We staan na te shaken van de schok, omarmen elkaar en vertellen wel duizend keer hoe blij we zijn dat we samen veilig die bus uit zijn gekomen.
In Vietnam spreken ze geen Engels. Er is een man die ons wel wil helpen maar dat vooral doet door flink te vertellen hoe goed het wel niet is dat hij ons wil helpen. De politie is druk bezig met schrijven en negeert ons volkomen, een politierapport zit er voor ons niet in. Flink balen, want Alies is echt alles kwijt, ik gelukkig alleen mijn backpack met kleding en kleine spullen. De hare lag boven de brandhaard en is volledig verbrand, de mijne wordt half smeulend teruggevonden. Alles stinkt, maar mijn dagboek, toilettas en medicijnkit hebben het zo ongeveer overleefd. Een bus wordt voor ons aangehouden en wij kunnen door naar Hanoi. We voelen ons een beetje dakloos, ons huis is verbrand en we weten niet zo goed wat we moeten doen. Niemand is behulpzaam, we zijn het zat en vluchten naar het Nederlandse consulaat. Daar wordt de eerste echte hulp sinds 24 uur aangeboden. Er wordt gebeld naar de politie en de busmaatschappij, waarschijnlijk kan er wel een rapport geregeld worden. Nu de zwaarste taak: shoppen!
Ik had het al bij Alies gelezen. Buitenlandse reis is leuk maar dit is gewoon kut... Zoals al vele ook tegen alies gezegd hebben: spullen zijn te vervangen maar hoe zit het met jullie foto's en hoe goed is je dagboek nog te lezen??
Kan je een beetje leuk shoppen daar? Dan zien jullie er zometeen niet meer uit als toeristen en herkennen we jullie niet meer als jullie terugkomen :P. Blij dat jullie nog heel zijn lieverd (K)
dikke kus
10eke
Succes met shoppen, zijn jullie een beetje geslaagd?
xx
Fijn dat die ambassade goed helpt en zaken regelt. Ook bij de alarmcentrale staat Vietnam bekend "als oh Vietnam dat is lastig" ,maar nu komt het vast goed!Ga maar lekker shoppen en laat jullie een beetje verwennen in het restaurant, dan kom je weer een beetje bij. Dikke kus en knuffel !
Ik hoop dat je de schok een beetje te boven komt de komende dagen en dat je (goede) hulp krijgt van consulaat en zo.
Zijn je foto's en dergelijke zaken gered?
Ik hoop dat sjoppen een redelijke therapie zal worden. Als het niet past, kunnen de vietnamezen wel iets passends voor jullie in elkaar timmeren. Ik hoop dat jullie snel een lekker plekje aan strand of zo vinden en een beetje releksen en bij kunnen komen.
Sterkte en groeten. Marjolijn
groetjes van oma Riet..
Wat een verhaal. Jullie hebben wel een engeltje boven je hoofd gehad.
Als jullie thuiskomen kun je boek schrijven. Hopelijk kunnen jullie nog kleren kopen, vooral in die grote maten. Succes gewenst.
Hartelijke groeten Evert en Diny
xxxx
Ik ben "öude" berichten aan 't bekijken. Jullie reis samen loopt op zijn eind. Nog een laatste etappe! Net gehoord dat jullie bij Micha (vader van Alies'neef Marius) in Laos langs zijn gegaan. Leuk! Ook dat hij jullie heeft kunnen adviseren over de verdere (fiets ?) tocht. Het klonk erg vrolijk.
Hier beginnen steeds meer lentebodes zich te roeren. Hopelijk is de overgang naar hier niet al te groot. Tot horens !