Genieten in Laos

Na een dik half jaar is het feest voor mij weer bijna voorbij. De laatste tijd hebben Alies en ik genoten van lieve mensen, hitte, stof, bevroren bussen en fietsen, want we zijn het onvriendelijke Vietnam uitgevlucht naar het vrolijke Laos.

Een enorm goede zet, want ik voelde me meteen weer helemaal gelukkig. Landen kunnen nog zo mooi zijn, maar de mensen die erin leven bepalen voor een groot gedeelte hoe je het ervaart. De Laotianen glimlachen, zijn vriendelijk, behulpzaam en vragen geen achterlijke toeristenprijzen. In Vientiane kwamen we een kebabverkoper tegen, die 30 jaar in Frankrijk bleek te hebben gewoond, eigenlijk piloot was en nu heerlijk genoot van een pensioen, tot een vriend hem vroeg een kebab op te zetten. Nou ja, dat doen we dan, maar liefst van achter een tafeltje op een terras met allemaal vrienden om zich heen verzameld.

Natuurlijk moet er ook op z'n Hollands actief worden gedaan, dus voor vier dagen een fietstocht op een brikkie door rijstvelden, dorpjes, heuvels en langs een prachtig meer gedaan. Daar hebben we heerlijk gekayakt en lekker lui gedaan. Volgende dag was ik natuurlijk weer ziek (keer nummer 8) dus hop, mijn fiets op de bus en ik erin, terwijl Alies wel even die 80 km in een dagje deed. Ik heb haar niet vaak zo moe gezien, maar ze heeft het gehaald!

Laos is berucht om het 'tuben', met een band van een rivier af gaan. En die rivier heeft een berg met bars waar de jeugd zich behoorlijk lam drinkt, en allerlei vreemde kruiden gebruikt. We voelden ons enigszins misplaatst, maar een paar barretjes verder boden uitkomst: enorme glijbanen, trapezes en touwen om je metersdiep de rivier in te slingeren!

Op het moment doen we cultureel, we zitten in Luang Prabang, een prachtig stadje met allemaal mooie huisjes, een fantastische souvenirmarkt en 30 km verderop een hele mooie waterval, waar we natuurlijk naartoe geweest zijn. De Canadees Jessy die we in Java ontmoet hebben reist weer mee en klaagde enorm over zijn billen na een prachtig stuk bergen, heuvels en vlaktes. Rare jongens, die Canadezen... (maar ik mag niets zeggen, ben na een dag nog steeds moe!)

Morgen is het afgelopen, dan splitsen Alies en ik echt. Na 6 maanden is dat heel raar, je trekt intensiever met elkaar op dan een getrouwd stel en hebt zoveel leuke, rare, enge, gezellige en fantastische dingen samen gedaan. Ik heb heel erg genoten en ga haar missen. Meis, heel veel plezier met de rest van je reis!